Piękny kraj

Tytuł oryginalny: God'sown country

Reżyseria: Francis Lee

Produkcja: Wielka Brytania, 2017

Gatunek: melodramat

Dostępność: Netflix

Na farmę w Yorkshire prowadzoną przez młodego Johneego przyjeżdża imigrant z Rumuni. Wkrótce między mężczyznami rodzi się uczucie.

Surowy, prawdziwy i poruszający. Debiut o niezwykłej wrażliwości.

Tajemnica...

Film już z początku okrzyknięto brytyjską odpowiedzią na Tajemnicę Brokeback Mountain. Naturalnie pewne schematy są bardzo do siebie zbliżone: pasterstwo, odosobnienie, naturalistyczny seks, obezwładniająca potęga otaczającej przyrody (tym razem tajemnicza, szara sceneria północy Anglii). Ale oprócz niepokoju związanego z rodzącą się namiętnością otrzymujemy w debiucie Francisa Lee niebanalną opowieść o akceptacji. Z niezwykłą gracją reżyser balansuje pomiędzy kliszowymi motywami emigracji, dziedziczenia tradycji, akceptacji seksualności oraz symbolami: odrodzenia, przyrody i podróży; bo pomimo tego, że są one wszystkie nam (zbyt) dobrze znane, to w idealnie wypreparowanych dawkach i podane w najsurowszej z możliwych form zdają się być prawdziwe i szczere w intencjach.

Twarze

Niewątpliwie jednak, największy ciężar spoczął na barkach dwóch młodych aktorów, którzy doskonale poradzili sobie z zadaniem. Josh O'Connor wykreował postać pełnowymiarową, chłopaka osaczonego życiową sytuacją, nieszczęśliwego i zagubionego w swych nałogach, obowiązkach i braku akceptacji. Co ważne kamera podąża za bohaterem nie tylko kiedy dokonuje ważnych decyzji, ale daje nam czas, aby właściwie go poznać, zrozumieć jego motywację i przyjrzeć się zwykłym obowiązkom dnia codziennego, które musi wykonać. Ta sama kamera rejestruje nie tylko zmęczone twarze, i brzmienie twardego północnego akcentu, ale w nieinwazyjny sposób daje nam poznać bezwzględność wczesnowiosennego Yorkshire, które nie tylko stanowi hipnotyzujące tło, ale także zdaje się tłumaczyć powody, tradycje, potrzeby i zachowania.

Zmiana

Szalenie godnym zauważenia jest pewien nurt nowego kina querowego wedle którego to nie wydarzenia są środkiem do opowiadania fabuły, ale jest dokładnie odwrotnie: chce opowiadać się historię wykorzystując do tego celu miłość homoerotyczną. Dramaturgia jest więc bardzo ograniczona, a wszystkie emocje zmuszeni jesteśmy czytać z niezmiennie zmęczonych twarzy bohaterów. Homoseksualność bohaterów nie stanowi więc głównego problemu filmu, ale działa jako jeden z symboli dla opisu samotności, lęku przed obcymi (niezwykle aktualny wątek emigracji obywateli Unii) oraz umiejętności zaakceptowania trudów i prozy życia. Co jednak istotne reżyser nie zdaje się nie zauważać problemów, ale będąc świadomym konfliktu queer–tradycyjna wieś, zdaje się opowiadać historię dużo większego kalibru wykorzystując absolutnie minimalne środki. I to udało się znakomicie.

9/10