Judaszowy pocałunek

Scenarzysta zostaje poproszony o zostanie jurorem w konkursie organizowanym w szkole filmowej, do której uczęszcza. Jeden z jego uczestników wydaje mu się dziwnie znajomy.

Tytuł oryginalny: Judas kiss

Reżyseria: J.T. Tepnapa

Produkcja: USA, 2011

Gatunek: thriller

Dostępność: OutFilm.pl

To mogło być coś. Jednak zamiast młodzieńczej energii wyszło nieco infantylnie. Ale pisać źle to też byłaby przesada. Nic nie stracicie, nic nie zyskacie.

Thriller

To niezbyt wyeksploatowany gatunek w kinie gejowskim. Czy środowisko LGBT wolne jest od tajemniczych intryg, nagłych zwrotów akcji, nierozwiązanych zagadek? Powiedziałbym, że jest dokładnie odwrotnie! Całe szczęście ktoś także to dostrzegł i coraz częściej queerowe historie nie stanowią subgatunku ale ulegają presji form klasycznego kina gatunkowego. A oto jeden z nich. Problem kształtuje się jednak następująco: gdyby przy produkcji używano maszyny z kołem zębatym do „podkręcania atmosfery” to byłaby to maszyna stara i ciężka. Gdy tylko operator jest już bliski szczytu (i szalenie przy tym zmęczony) wypada śrubka i wszystko opada. Może to zbyt nastoletnia atmosfera, a może nieprzemyślana fabuła. Reżyser stoi gdzieś w rozkroku i nie wie na co się zdecydować. Szkoda, bo pomysł zapowiadał dobre tajemnicze kino.

Młodości!

W zasadzie po seansie nadal nie potrafię zrozumieć zapętlenia czasu w filmie. Jedno jest pewne: główny bohater którego poznajemy w pierwszych scenach nie jest pogodzony z utratą młodości i dorosłym życiem, które go zastało. Mimo to, wędruje do swojej Alma mater – niby w nowej roli, choć sam czuje się jeszcze studentem. I tu rzecz bardzo ciekawa: spór wewnętrzny przeżywany przez bohatera – chcę, czy nie chcę przeżyć życie na nowo. Jego tęsknota jest jak najbardziej zrozumiała, zwłaszcza, że otacza go młodzież bezpardonowa, odważna, pełna wigoru i zapału do walki z każdą przeciwnością. Otacza go świeżość, którą sam emanował, którą zwyciężał. Bohater czuje więc pustkę po jej stracie. Młodość ma to do siebie, że szybko mija i skarbem jest pogodzenie się z tym. Zastąpienie jej czymś i tylko w ten sposób jej „zatrzymanie”. ‘Jesteś – a więc musisz minąć. Miniesz – a więc to jest piękne.’

Ikar

Bohater staje też przed drugim problemem: czy może uratować młodość, zapał, może życie uczestnika filmowego konkursu? Ni to chce, ni to nie chce. Bardziej skupia się na swoim (w/w już) problemie niż rzeczywistej akcji ratunkowej. I mimo filmowego zakończenia muszę przyznać, że przeżywanie życia na własną rękę to chyba jeden z najpiękniejszych darów jakie podarowała nam natura. Zdeterminowani jesteśmy przez samych siebie, poddani własnej sile lub jej braku, uzależnieni od naszych decyzji. Szczerze nie podoba mi się koncepcja zabraniania popełniania błędów młodości. Wolność jest piękna i nawet jeśli tragicznie się kończy to nic nie powinno jej ograniczać. Piękny był przecież lot w kierunku słońca. I może dzięki temu lubimy o nim opowiadać.

5/10